تاثیر مشاوره گروهی با رویکرد معنادرمانی بر سطح سلامت روان زنان سالمند

اهداف: پیری بیماری نیست، بلکه واقعیتی است اجتناب ناپذیر در گذرگاه طبیعی رشد. با این که برخی از اختلالات روانی، از جمله اضطراب و افسردگی، در سالمندی شایعاند در بسیاری از موارد نادیده گرفته شده یا به عنوان جزئی از فرایند سالمندی کم اهمیت شمرده می شوند. درمان های دارویی و مشاوره فردی و گروهی می توانند در رهایی سالمند از تعارضات عاطفی و فشارهای روانی سودمند باشند. با توجه به دشواری و پیچیدگی درمان دارویی در سالمندان، کاربرد روش های غیردارویی به تنهایی یا در صورت ضرورت به شکل ترکیب با درمان دارویی توصیه شده است.این پژوهش با هدف بررسی تاثیر مشاوره گروهی بارویکرد معنا درمانی بر سطح سلامت روان زنان سالمند صورت پذیرفته است. مواد و روش ها: برای انجام این پژوهش از طرح نیمه تجربی پیش آزمون–پس آزمون با گروه گواه استفاده شده است. از میان 160 بانوی سالمند 65 سال و بالاتر ساکن در آسایشگاه کهریزک تهران نمونه ای با حجم 18 نفر به طور تصادفی انتخاب شد. سپس آزمودنی ها بر مبنای نمرات سلامت روان به دست آمده از اجرای پرسش نامه سلامت عمومی ghq-28 (پیش آزمون) همتاسازی و در دو گروه آزمایش و گواه (هر گروه 9نفر) جایگزین شدند. 10جلسه مشاوره گروهی معنادرمانی به صورت هفتگی برای گروه آزمایش اجرا گردیده در پایان پرسش نامه سلامت عمومی ghq-28 (پس آزمون) مجددا برای هر دو گروه اجرا شد. داده های به دست آمده از اجرای پیش آزمون و پس آزمون به کمک آمار توصیفی و آمار استنباطی (آزمون t برای گروه های وابسته) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج به دست آمده از این تجزیه و تحلیل حاکی از آن بود که کاربرد مشاوره گروهی بارویکرد معنا درمانی موجب افزایش سطح سلامت روان، کاهش میزان اضطراب و فشار روانی (p=0/015) و نیز کاهش اختلال در کنش اجتماعی زنان سالمند گردیده است (p= 0/005). اما در کاهش میزان شکایات جسمانی (p=0/13) و افسردگی(p=0/86) آن ها تاثیر چشمگیری نداشته است. نتیجه گیری: کاربرد گروه درمانی با رویکرد معنادرمانی می تواند در ارتقای سطح سلامت روان زنان سالمند ساکن آسایشگاه ها اثربخش باشد.